الماس های کهکشانی خیره کننده در تصویر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب
سی دی دریا: به گزارش سی دی دریا، «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، چشم انداز بی نظیری را از کهکشان هایی به تصویر کشیده است که تاکنون دیده نشده اند و مانند الماس در کیهان می درخشند.
به گزارش سی دی دریا به نقل از ایسنا و به نقل از سی ان ان، تصویر جدید «تلسکوپ فضایی جیمز وب» (JWST) که روز چهارشنبه بعنوان بخشی از پژوهش چاپ شده در «Astronomical Journal» انتشار یافت، بخشی از پروژه معروف به «پرلز» (PEARLS) است.
«آنتون کوکموئر» (Anton Koekemoer)، ستاره شناس «موسسه علوم تلسکوپ فضایی» (Stsci) در بالتیمور که تصاویر پروژه پرلز را جمع آوری کرده است، اظهار داشت: کیفیت تصویر خیره کننده جیمز وب واقعا از حد تصور در این جهان خارج است. برای مشاهده اجمالی کهکشان های بسیار نادر در سپیده دم کیهانی، به تصویربرداری عمیق از یک منطقه بزرگ نیاز داریم که پروژه پرلز امکان تحقق آنرا فراهم می آورد.
تلسکوپ جیمز وب روی بخشی از آسمان متمرکز شد و توانست از هشت رنگ مختلف نور نزدیک به فروسرخ برای دیدن اجرام آسمانی استفاده نماید که یک میلیارد برابر کم نورتر از آن چیزی هستند که با چشم غیر مسلح دیده می شود. هزاران کهکشان در فواصل مختلف می درخشند و مقداری از نور موجود در تصویر حدودا ۱۳.۵ میلیارد سال را طی کرده است تا به ما برسد.
«رولف جانسن» (Rolf Jansen)، دانشمند «دانشگاه ایالتی آریزونا» (ASU) و از پژوهشگران پروژه پرلز در اطلاعیه ای اظهار داشت: من با دیدن اولین تصاویر شگفت زده شدم. وقتی این منطقه را جهت بررسی انتخاب کردم، نمی دانستم که چنین گنجینه ای از کهکشان های دور را نشان داده است و به ما کمک می نماید تا سرنخ های مستقیمی را در مورد فرایند گسترش یافتن کهکشان ها به دست آوریم. من می توانم جریان ها، دنباله ها، هاله های ستارگان و بقایای اجزای سازنده کهکشان ها را در اطراف آنها ببینم.
پژوهشگران، داده های جیمز وب را با پرتوهای فرابنفش و مرئی که توسط «تلسکوپ فضایی هابل» (HST) گرفته شده اند، ترکیب کردند تا این تصویر را ایجاد کنند. طول موج های نور هر دو تلسکوپ همراه با هم، عمق و جزئیات بی سابقه ای را از کهکشان های فراوان موجود در جهان نشان می دهند. خیلی از این کهکشان های دور همیشه از دید هابل و تلسکوپ های زمینی دور بوده اند.
این تصویر فقط بخشی از میدان دید کامل را در پروژه پرلز نشان داده است که حدود چهار برابر بزرگ تر است. این تصویر حتی بهتر از آن چیزی است که دانشمندان بعد از اجرای شبیه سازی و قبل از آغاز مشاهدات علمی جیمز وب در ماه ژوئیه انتظار داشتند.
«جیک سامرز» (Jake Summers)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اجرام زیادی وجود دارند که هیچگاه فکر نمی کردم بتوانیم آنها را ببینیم؛ همچون خوشه های کروی مجزا در اطراف کهکشان های بیضوی دوردست، مناطق تشکیل شدن ستاره در کهکشان های مارپیچی و هزاران کهکشان کم نور در پس زمینه تصویر.
سایر نقاط نورانی در تصویر، نشان دهنده طیفی از ستارگان در کهکشان راه شیری هستند. « روزالیا اوبراین» (Rosalia O’Brien)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اندازه گیری نور منتشرشده در مقابل و پشت ستارگان و کهکشان های موجود در تصویر مانند رمزگذاری تاریخ جهان است چونکه داستانی را در مورد تکامل کیهان روایت می کند.
گروه پروژه پرلز امیدوار هستند که در آینده بتوانند اجرام بیشتری را در این منطقه ببینند؛ همچون ستارگان دوردست درحال انفجار یا شعله های نور در اطراف سیاه چاله ها.
"راجیر ویندهورست" (Rogier Windhorst)، استاد دانشگاه ایالتی آریزونا و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این میدان دید منحصربه فرد بگونه ای طراحی شده است که در ۳۶۵ روز سال با تلسکوپ جیمز وب قابل مشاهده باشد. بنابراین، دامنه زمانی، منطقه زیر پوشش و عمق دسترسی به آن با گذشت زمان بهتر خواهد شد.
منبع: cddarya.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب