عضو هیأت علمی پژوهشكده علوم محیطی تاكید كرد
تحقق امنیت غذایی پایدار در گرو توجه به تنوع زیستی
به گزارش سی دی دریا، عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با تأکید بر این که امنیت غذایی در کشور پایدار نیست و برای تحقق آن باید از لنز تنوع زیستی به آن نگاه شود، اظهار داشت: این در حالیست که در دنیا روند تنوع زیستی از 1970 تا 2020 روند نزولی داشته است و اگر از اکنون تلاش حفاظتی برای تنوع زیستی اجرائی شود، وضعیت مثبت می شود؛ ولی به جایگاه اولیه نمی رسیم و نیاز است درکنار آن تولید و مصرف پایدار نیز داشته باشیم.
به گزارش سی دی دریا به نقل از ایسنا، دکتر سعید صوفی زاده امروز در نشست امنیت غذایی که در حاشیه هفدهمین کنگره ملی و پنجمین کنگره بین المللی ژنتیک در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، اظهار داشت: تنوع زیستی به تمامی اشکال حیات روی کره زمین و در یک سطح معین از یک قطره آب تا یک اکوسیستم اطلاق می شود و شامل ۳ دسته تنوع گونه، تنوع ژنتیکی و تنوع اکوسیستم می شود.
وی، گونه های مهاجم، آلودگی ها، بهره برداری بی رویه و تغییر کاربری را از عوامل مستقیم تهدید و جمعیت و رویکرد های حاکمیتی را از عوامل غیر مستقیم تهدیدکننده تنوع زیستی ذکر کرد.
صوفی زاده، تعداد گونه های زیستی شناسایی شده در دنیا را ۲.۱ میلیون گونه دانست که ۱.۵ میلیون گونه آن شامل حشرات، بی مهرگان و گیاهان گلدار و بی گل است و افزود: شاخص "سیاره زنده" شاخصی است که متوسط کاهش جمعیت حیات وحش را برآورد می کند و برمبنای مطالعاتی که از ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۸ انجام شده، شاهد روند نزولی شاخص سیاره زنده هستیم.
به گفته وی، روند کاهش جمعیت حیات وحش در اروپا و آسیا مرکزی کمتر و در آمریکای لاتین به سبب تمرکز بالای تنوع زیستی، بیشتر است.
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی، با اعلان اینکه در شاخص روند کلی انقراض گونه ها، تنوع زیستی در امریکا، آسیا و شرق و جنوب آفریقا در معرض لطمه هستند، تصریح کرد: تا حالا زمین ۵ دوره انقراض دسته جمعی را تجربه کرده است که به این شرح است:
۴۶۰ میلیون سال قبل با انقراض ۸۶ گونه
۳۶۰ میلیون سال قبل
۲۰۰ میلیون سال قبل
۶۵ میلیون سال قبل.
وی با اعلان اینکه آخرین انقراض دسته جمعی مربوط به ۶۵ میلیون سال قبل می شود، اظهار داشت: این انقراض ها طبیعی بوده و انسان در آن دخالتی نداشته است، ولی بتازگی این انقراض ها منشأ انسان مبنا دارند.
صوفی زاده با اشاره به اهمیت امنیت غذایی، تحقق امنیت غذایی را زمانی دانست که همه مردم همیشه به غذای کافی، سالم و مغذی دسترسی داشته باشند و افزود: ارکان امنیت غذایی شامل پتانسیل تولید، فراهمی غذا، دسترسی به غذا و ثبات و پایداری و تاب آوری می شود و اگر ثبات و پایداری نباشد، به امنیت غذایی دست نخواهیم یافت.
وی افزود: بر این اساس از دهه ۶۰ میلادی تمرکز به محصولات خاص غذایی بوده، ولی در دهه ۷۰ محصولات زراعی و دامی و پس از آن منابع ژنتیکی، تنوع بخشی به اراضی و سیاست گذاری به حوزه امنیت غذایی افزوده شد.
این محقق حوزه علوم محیطی، حصول امنیت غذایی را در گرو تدوین نظام غذایی دانست و اظهار داشت: برای تامین امنیت غذایی نیاز به توجه به تنوع زیستی است و باید به مطالبی چون ردپای کربن، جنگل زدایی و غیره توجه گردد. بالاترین دلیل جنگل زدایی تولید گوشت گاو، تولید دانه های روغنی و زراعت چوب بوده است.
وی با تأکید بر این که امنیت غذایی در کشور پایدار نیست و برای تحقق آن باید از لنز تنوع زیستی به آن نگاه شود، اظهار داشت: این در حالیست که در دنیا روند تنوع زیستی از ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ روند نزولی داشته است و اگر از اکنون تلاش حفاظتی برای تنوع زیستی اجرائی شود، وضعیت مثبت می شود، ولی به جایگاه اولیه نمی رسیم و نیاز است در کنار آن تولید و مصرف پایدار داشته باشیم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب